Իշխանափոխությունը քաղաքական պրոցես է:
Քաղաքականությունն էլ գիտություն է:
Մինչև վերջին վինտիկը ուսումնասիրված, հստակեցված գիտություն:
Այդտեղ հեծանիվ հնարելու կարիք չկա:
Հորինման ցանկացած փորձ էլ դատապարտված է ձախողման:
Քաղաքական կոչերով, այնպիսի լոզունգներով, թե Մեղրին կպայթի Երևանում, կամ գերիները, կամ Եռաբլուրը ու էլի նման շատ «կամ»-եր՝ մասսաներ փողոց չեն հանելու:
Ղարաբաղը պայթեցրե՞ց Երևանը:
Ո՛չ:
Սյունիքն էլ չի պայթեցնելու:
Էլ չխոսած գերիների մասին: Կամ զոհվածների, կամ վիրավորների:
Ինչու՞, որովհետև գերի է` պետությունն ընտանիքին փող է տալիս:
Անհետ կորա՞ծ է`փող:
Վիրավոր կամ զոհվա՞ծ՝ էլի փող:
Արյան գին:
Արյունոտ հաց:
Արյան բիզնես:
Իսկ ի՞նչը կարող է մասսաներին փողոց հանել:
Բանաձևը դեռ Լենինն է տվել:
Այն է.
«Մասսաների գիտակցությունը կարող է աճել, մասսաներին փողոց կարելի է հանել ու այնուհետև նրանց շարժել ցանկացած ուղղությամբ, միմիայն տրեդ յունիոնական պահանջներով»:
Այսինքն` սոցիալ-տնտեսական պահանջներով:
Կպի՛ր լայն մասսաներից յուրաքանչյուրի գրպանին, ստամոքսին ու փողոց դուրս կգան:
(Էլեկտրիկ Երևան, 150 դրամ, 2018 թ. ապառիկ կաշառքի
հեռանկար և այլն...):
ՈՒ դա միայն հիմա ու մեզ մոտ չէ: Այդպես Ռուսական
կայսրությունը կործանվեց, այդպես 1936 թ. ՈՒինստոն Չերչիլը Էդուարդ 8-րդ թագավորից ռեալ իշխանությունը որպես վարչապետ խլելով կործանեց Բրիտանական կայսրությունը...
ՈՒզու՞մ եք երկրում իշխանափոխություն, սննդամթերք ներկրող մոնոպոլիստներին ստիպեք մանրածախ գները բարձրացնեն...
Ինչպե՞ս:
Հազար ձև կա:
ՈՒ երկու շաբաթից այս անկարող իշխանությունը էլ չի լինի:
Սաշա ԱՍԱՏՐՅԱՆ